ಮನಸು

 ಎಂದೂ ಸುಮ್ಮನಿರದೆ,
ಆ ದಿಬ್ಬ ಈ ದಿಬ್ಬ , ಆ ಏರಿ ಈ ಏರಿ
ಹತ್ತಿಳಿದು  ಸುತ್ತಿಸಿ, ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ನೂಕುತ್ತಿತ್ತು.
ಇಂದೇಕೋ ಮಾತನಾಡದು  ಮನಸು!

ನೋವ -ಮನದಲಿ  ಇಣುಕಿ ಅಣಕಿಸಿ
ಪರಿ ಪರಿ ಯಾಗಿ ಕಾಡಿ ಕುಣಿದು
ನೆನಪುಗಳ ಸರಪಳಿಗೆ  ಉಸಿರ ಬಿಗಿದು ನಗುತ್ತಿತ್ತು.
ಇನ್ನೇಕೊ   ಸುಮ್ಮನಿರುವುದು   ಮನಸು!

ಕಿರು ದನಿಯಲೇ  ಗುನುಗಿ, ಅರಚಿ
ತಿಳಿದ ರಾಗವನೆ ಬಯಸಿ , ಬೆಸೆದು
ಮರುಗಿ ಧ್ಯಾನದಲೇ ಬಳಲುತ್ತಿತ್ತು.
ಈಗ್ಯಾಕೋ ಮನಸು ಮಾಡದು  ಮನಸು!

ಕವನಗಳ ಗೀಚಿ , ಹರಿದು
ಕನಸುಗಳ ಕಟ್ಟಿ, ಕೆಡವಿ
ಬಿಡದೆ ಕತ್ತಲಿನಲ್ಲಿ ಕಾಡುತಿತ್ತು .
ಹೀಗೇಕೋ ಮೌನ ವಾಗಿದೆ ಮನಸು!
ಮುಂದೇನು ಮಾಡುವುದು ಮನಸು?

                                      -ವೀರಭದ್ರ ಎಸ್ ಹೆಗಡೆ